2014 Nederlands

Kroatië 2014 24 juli – 14 augustus

Vodice, dag 1. 24 juli (donderdag)

Voor het eerst met zijn vieren gevlogen. Vorig jaar was ik al met de kinderen met het vliegtuig toen René de boot achter de auto hierheen bracht. De boot heeft nu een plek op de trailer in de haven van Vodice dus konden we allemaal met het vliegtuig.

Robin gedroeg zich beeldig maar Lauren heeft bijna de hele vlucht gekrijst en dwars gedaan. We vlogen ook precies tijdens haar middagslaapje dus ze was hartstikke moe en het is natuurlijk ook heel enerverend allemaal.

Om een uur of half 3 zaten we aan het bier bij bistro Leut in de ACI haven van Vodice. De overgang viel dit keer heel erg mee want het was was zowel hier als in Nederland 28 graden. ‘s Middags inkopen gedaan, wat water, bier, worstjes e.d.

De boot zag er pico bello uit dus eerst flink schoonmaken was niet nodig. Bedden opgemaakt, uit eten geweest en met de immer aanwezige discodreun (tot een uur of 4/5) gaan slapen.

Vodice, dag 2. 25 juli (vrijdag)

Hoera, we liggen in het water! Altijd weer een fijn moment. De boot voelt op de kant toch echt anders aan dan in het water.

Vanmorgen om een uur of 10 is de boot het water in gekraand. Blijft indrukwekkend om te zien, zeker met deze kraan: een rijdend gevaarte die om de boot heen rijdt en dan met boot en al naar het water rijdt.

De kinderen waren allebei moe en heel erg aan een middagslaapje toe, maar het wilde maar niet lukken. Samen in de punt was geen succes, één op ons bed en één in de punt was geen succes, samen op kussens in de kuip was geen succes….

Uiteindelijk heeft Lauren nog een half uurtje haar ogen dicht gehad maar het was een drama. De vermoeidheid en de spanning van reis en vakantie speelde ons allemaal parten denk ik. Irritatie alom en we moesten allemaal blijkbaar nog even “ontladen”. ‘s Middags de papieren in orde gemaakt op het havenkantoor. Nu Kroatië bij de EU hoort is dat wel wat makkelijker geworden. Crewlijsten, paspoorten van alle passagiers e.d. Zijn niet meer nodig. Enkel de bootpapieren; ICP (international certificate for pleasure craft), vaarbewijs van de kapitein (ICC), marifoonbewijs, verzekeringspapieren en paspoort van de kapitein, René dus. Daarmee koop je een vignet (voor het hele jaar à 550 kuna) en betaal je 30 dagen toeristenbelasting à 450 kuna omdat we op de boot slapen.

Vandaag uiteindelijk vanwege mindere weersvoorspelling en vermoeidheid nog niet uitgevaren. ‘s Avonds uit eten geweest , heerlijk speenvarken gegeten met – tegen de verwachtingen in misschien – twee modelkinderen die iedereen wisten te charmeren in het restaurant. En ons natuurlijk ook.

Prvič Luka, dag 3. 26 juli (zaterdag).

Ligplaats aan de kade 208 kuna

En we zijn los! Na een onrustige nacht door onrustige kinderen en muziek van 3 kanten vanmorgen rond een uur of 11 uitgevaren. Geluncht en gezwommen aan een boei bij Tijat. Waar Robin vorig jaar stukje bij beetje gedurende de vakantie het water in durfde, lag ze nu binnen het kwartier met zwemvest aan in zee. Wel veilig in de armen van papa, natuurlijk. Lauren ook nog even in het water gedompeld maar die zette een keel op. Ook best koud natuurlijk, heel anders dan het badje thuis. Vervolgens naar Prvič Luka gevaren en bij het ons inmiddels bekende konoba Stara Makina peka besteld voor de avond, die heerlijk was. Terug aan boord hoorden we berichten over onweer en storm en even later zagen we het ook bliksemen. Uit voorzorg de boot stormklaar gemaakt: bimini opgeborgen in de hoes, kap om de console en hardtop dichtgemaakt en losse spullen weggehaald. René was net bezig met de laatste rits vastmaken toen er een enorme wind opstak. Ik ging naar binnen, René hielp de buurman nog even met het vastleggen van zijn zeilboot en de kinderen sliepen overal heerlijk doorheen.

Betina, Murter, dag 4. 27 juli (zondag)

ligplaats in de haven 300 kuna

Het regent en het is grijs en fris. Vanmorgen met stabiel maar neerslachtig weer rond een uur of 11 uitgevaren. Beide kinderen sliepen zo’n beetje zodra de motor ging lopen; Lauren in de maxi cosi in het midden van de kajuit op tafel vast met spanbanden, Robin even later op ons bed, nadat ze het buiten we gezien had en vond dat René te hard ging.

Gevaren naar een baai bij Tisno waar we een afspraak hadden met de eigenaren van een 39 voet Benneteau die ze te koop hebben. Kort aan boord gezeten en rondgekeken, keurige boot, en verteld van onze toekomstplannen. Meegenomen uit lunchen op de wal, een kleine bistro bij een camping daar. Gegeten, gekletst over reizen en kinderen en in de regen naar Betina gevaren, waar we een aantal jaar geleden ook al eens hebben gelegen.

Stomorska, Šolta, dag 5. 28 juli (maandag)

ligplaats aan de kade 136 kuna

Gisteravond uit eten geweest in hetzelfde restaurant als enkele jaren geleden. Voor de grap zeiden we tegen elkaar: “… en nu zijn we opeens twee kinderen verder”. De vorige keer dat we daar waren was ik net zwanger van Robin en wisten we dat allebei nog niet.

De kinderen waren wat onrustig en het eten kregen we niet op, dus de pizza namen we mee. Dat was koud een prima ontbijt vanmorgen en zorgde bovendien voor eenvoudig vermaak toen Robin en Lauren pizza aan de vissen gingen voeren.

Wederom rond een uur of 11 uitgevaren. Het weer zag er beter uit maar bij het verlaten van de haven hoorden we via de marifoon een waarschuwing voor onweersbuien en harde wind in het noorden. Ons plan was om naar Telašcica te gaan, maar op het horen van dat bericht kozen we prompt voor zuid in plaats van noord.

In ongeveer 3 uur zijn we vlot naar Šolta gevaren, met twee slapende kinderen in de kajuit. Lauren ontwikkelt zich enorm snel momenteel en werd duidelijk een stukje slimmer wakker na dat flinke middagslaapje.

Eenmaal aangelegd bleken onze Duitssprekende buren juist bij Mljet vandaag te komen waar het weer erg slecht was. Toen wij vertelden van het weer bij Murter besloten we voor de grap dat we dan maar hier moesten blijven voorlopig.

Stomorska, Šolta, dag 6. 29 juli (dinsdag)

Hoewel de kinderen flink hadden bijgeslapen was uit eten gaan gisteren een beproeving. Lauren leek wel een glibberige aal met een driftbui; die wilde alleen maar op avontuur uit en vooral niet stil zitten of op schoot vastgehouden worden. René en ik moesten om beurten eten en terwijl de één at moest de ander met Lauren aan de wandel. Robin gooide af en toe even de kont tegen de krib maar was eigenlijk opvallend rustig en lief. Ik denk dat de serveerster dat ook zag want Robin kreeg als toetje gratis een ijsje.

Vanmorgen hier naar het strandje geweest net als gistermiddag. Robin ziet het zwemmen helemaal zitten en hoewel ze soms nog een beetje angstig is durft ze er helemaal in, drijft ze met haar bandjes en vindt ze het vooral heel erg leuk. Ook Lauren vond het, na even doorkomen, bij mij op schoot lekker om in het water te spetteren totdat ze het te koud kreeg. Wel een nadeel van die mooie UV zwempakjes die de kinderen hebben: eenmaal nat en in de wind koelen ze heel snel af. Dat is wel iets om op te letten. Robin daarna ook maar in haar blootje laten zwemmen.

Uit eten ging vanavond beter als gisteren, hoewel we nog ver verwijderd zijn van het gedrag op dag 2 in Vodice. Vooral Lauren dan. Robin was om op te vreten en vond het duidelijk fijn om vanavond ook even alleen met mij te wandelen en steentjes in zee te gooien, terwijl René Lauren naar bed bracht. Lauren zegt nu naast “bal” ook duidelijk “boo” (= brood) en “ate” (=water). Als ze het praten eenmaal door heeft zal dat denk ik ook een hele hoop frustratie schelen bij haar. Want ze wil zo veel zeggen maar ze weet nog niet hoe. Ze wil zo graag lopen, maar doet dat op enkele stapjes na ook nog niet. Maar ze verstaat wel alles wat je zegt en doet vooral Robin erg graag na.

Stomorska, Šolta, dag 7. 30 juli (woensdag)

Vanwege de weersvoorspelling nog een dag hier blijven liggen. Gisteravond bliksem in de verte en een toenemende woei. Uit voorzorg de losse spullen naar binnen en het achterste tentdoek eraf geritst voor we gingen slapen. Opgestaan met stralend blauw weer, dus lekker naar het strandje gegaan. Note to self: een opklapbaar schaduwtentje is misschien wel een idee. René ging de parasol en klapstoel halen, wat ook prima werkte, maar zonder schaduw is het strand niet zo’n fijne plek. Later betrok het en begon het sterk te waaien, maar het bleef droog.

Palmižana, Sveti Klement, dag 8. 31 juli (donderdag)

ligplaats in de ACI haven 340 kuna

Na een kabbelige overtocht de ACI haven van Palmižana binnengelopen rond lunchtijd. Geen havenmeester of marinaboys dit keer die de weg wijzen naar een beschikbare plek, dus na even twijfelen zijn we zelf maar naast een bootje van ongeveer dezelfde afmeting gaan liggen. Bleek een vriendelijke Vlaamse buurman en vrouw te zijn die met een open rib/console met zonnedek havens afvaren en flink wat kilometers maken. Slapen doen ze niet aan boord maar in een hotel bij de marina of, zoals hier, met de taxiboot naar “de overkant”, naar Hvar.

Dit schijnt nogal een mooie plek te zijn maar op het eerste gezicht ben ik er niet zo van gecharmeerd. Dat kan ook komen door de enorme hoeveelheid charterzeilboten die hier liggen of de groep catamarans die hier een muziekshow weg aan het geven zijn.

Het haventje zelf is niet groot, een steiger of 3, 4 misschien. Op de kant is een café zo te zien en een toiletgebouw, voor de rest zul je naar de overkant moeten.

Vinogradišće, sv Klement, dag 9, 1 augustus (vrijdag)

ligplaats achter het anker, gratis

Eerste indrukken blijken gelukkig niet altijd te kloppen. Gisteravond op zoek naar een betaalbaar restaurant (die bij de marina was een beetje té met voorafjes vanaf 100 kuna) terechtgekomen bij Toto’s, restaurant aan het strand, na een korte wandeling over het eiland. Er groeit echt van alles hier en het is niet helemaal duidelijk of het is aangeplant of niet. Gezien de diversiteit van de flora is dat wel aannemelijk. Verschillende soorten cactussen (cacti?), vetplanten, geraniums?, struiken rozemarijn en misschien iets van laurierbomen. Het lijkt de Hortus wel, zo leuk. Het restaurant lag aan het strand min of meer, bovenaan een hoge muur. Prachtig. Veel palmen en teak en rieten afdakjes. We waanden ons bijna weer in Singapore Zoo. Lekker eten, verse tonijn, bulgur met scampi en (op aanraden van de ober) voor de kinderen gefrituurde stukjes zeeduivel die Robin bijna allemaal zelf opat, zo lekker vond ze het. Kleine kink in de kabel: Lauren stopte iets in haar mond, een blaadje of bloemetje en moest daardoor of door mij die een vinger in haar mond stak in een poging het eruit te halen kokhalzen waarop ze al haar eten uitspuugde. Ze zat op de grond en spuugde over haar jurk heen, dus die inclusief de stoffen servet die ik gebruikt had om de boel op te ruimen en nu dus onder de kinderkots zat, maar even afgespoeld in zee. Gelukkig had ik nog een legging en vestje voor haar bij me. Al met al een geweldige avond gehad en bij het zien van het uitzicht daar, een prachtige baai met zandstrandje en voldoende ankerplaatsen, besloten om daar de volgende dag te gaan liggen.

Dus hier liggen we, prinsheerlijk tussen de jachten van vermogende italianen en wannabe jetsetters. De hele middag vlak voor een soort loungebar muziek café iets gelegen en lekker gezwommen en geluierd. Later toen het drukker werd en we ook het anker gingen wantrouwen (zeegras) naar de zijkant van de baai gegaan waar we nu met de kont naar de wal liggen. De muziek is inmiddels van standje feest naar standje chill gegaan, we hebben aan boord gebarbecued en de kinderen liggen te slapen. Om ons heen vliegen vleermuizen en boven ons is een prachtige diepdonkere sterrenhemel. Die ga ik nu even vanaf de punt met een wijntje erbij bekijken. Morgen zijn we van plan hier te blijven liggen en met het kleine bootje naar het zandstrandje te varen.

Vinogradišće, sv Klement, dag 10. 2 augustus (zaterdag)

Volgens plan lekker voor anker blijven liggen. Geen boot gezien die kwam innen, dus dat is mooi! Gisteravond BBQ aan boord en daarna fijn naar de sterren gekeken. Wel veel muggen dus weer flink inspuiten met de muggenspray die we gelukkig genoeg aan boord hebben. Ook wordt alles hier ‘s avonds erg vochtig en klam. Of dat aan het weer ligt of de locatie, dat weet ik niet precies, maar handdoeken, kussens en boeken e.d. Moeten echt naar binnen voor de nacht. Eerste deel van de dag op de boot gebleven en laat ontbijt/brunch gehouden met havermoutpap en brood met tonijnspread. Lekker gezwommen, Robin ook. Met bandjes om gaat ze zelf in en uit het water. Los zwemmen durft ze nog niet, ze blijft op het trapje, maar ze vermaakt zich prima. Na het slaapje van Lauren en een broodje voor de lunch naar het strandje gevaren met het kleine bootje. Daar ben ik met Lauren en Robin de zee in gegaan terwijl René aar de andere kant van het eiland ging om wat inkopen te doen. Het strand is geweldig, licht aflopend grof zand en keitjes. Lauren vond het heerlijk met haar handen in de “modder” te spelen en Robin vermaakte zich ook prima in zee met haar bandjes om.

Terug aan boord gegeten in een wat nare sfeer omdat Robin vervelend was geweest. Op het menu een eenvoudige maaltijd van brood met worstjes die René in een pan binnen had klaargemaakt.

We aten voor ons doen hier vrij vroeg, een uur of 7. Daar het mediterrane tempo en de siësta is dat meestal een uur of 8, 9.

Kinderen op tijd naar bed dus en wij de hele avond voor onszelf. Dachten we. Een uur later hadden we nog steeds twee spokende kinderen wakker in de kajuit. Uiteindelijk ging Lauren na een flesje pap slapen, Robin ook en toen was het rustig.

Viska Luka, Vis, dag 11. 3 augustus (zondag)

Ligplaats aan de kade 250 kuna

Vis! Daar zijn we dan! Onze eerdere poging 4 jaar geleden mislukte omdat het te kabbelig was. Vanmorgen op tijd uitgevaren en over en redelijk rustige zee zonder problemen hier de haven in gevaren. We liggen aan de stadskade met de neus naar de wal. We kwamen aan met toenemende bewolking en na aankomst ging het regenen en onweren. Geluncht aan de wal in een klein bistrootje (Giovana?) en echt fantastisch gegeten. Garnalenrisotto en smelt, gefrituurde kleine visjes, als voorgerecht en gefrituurde octopus, een mooie moot amberjack (zwaardvis?), aardappels en gegrilde groenten als hoofdgerecht. We hebben er allemaal, ook de kinderen, enorm van gesmuld. En dat was maar goed ook, want ze gingen in die keuken genereus om met de knoflook . Na de lunch hebben de kinderen en ik geslapen als een os, ik denk wel een uur of 3.

Vervolgens stukje gewandeld, wat lekkere lokale wijn, worst en kaas gekocht en Robin laten losgaan op een springkussen bij een strandje terwijl René en ik een biertje namen op het terras en Lauren naar alle honden wilde die ze zag (“Lilly!”). Alle honden heten Lilly naar de hond van Joan (gastouder).

Avondeten aan boord eenvoudig gehouden na de uitgebreide lunch. Brood met verse komkommer, paprika, tomaat en wortel, druiven toe. Kinderen voldaan naar bed, Lauren eerst om problemen zoals gisteren te voorkomen. 10 minuten later Robin en ze slapen als roosjes.

Wij zitten ondertussen aan de wijn, kaas en worst (heerlijk), René luistert muziek op de iPod en ik schrijf.

Zonet kwam er een enorme Jadrolinija ferry voorbij die van deze toch al onrustige ligplek (veel last van passerende boten) een enorme klotsbak maakte.

—

Terzijde:

6 of 7 jaar geleden hebben we gezegd “we zijn nog lang niet klaar hier”. Dat was met de Bayliner, wij nog zonder kinderen. Nu met 2 kinderen kunnen we zeggen: we zijn écht nog niet klaar hier. Er valt nog zo veel te zien en zo veel te ontdekken, zo veel lokale lekkernijen te proeven en zo veel havens aan te doen, in Kroatië maar ook daarbuiten. Het is hier fantastisch.

—

Viska Luka, Vis, dag 12. 4 augustus (maandag)

Vanmorgen inkopen gedaan, luiers, billendoekjes en daarmee de gehele voorraad daarvan in één winkel opgekocht. Een nieuwe prestatie. Opnieuw geluncht in dat heerlijke restaurant van gisteren en weer (de kinderen ook) gesmuld. De kinderen gingen vervolgens slapen en wij hebben in de kuip gezeten. Ik voel me vandaag niet heel lekker; onze boot (en anderen ook trouwens) beweegt doorlopend enorm op deze onrustige ligplek. Ik denk dat ik er een beetje zeeziek van ben. En overdag aan de wal hebben we allemaal een beetje last van landziekte. Morgen maar eens een andere rustige plek opzoeken.

Om een uur of 5 naar het strandje gelopen en daar in het water, in de speeltuin, op het terrasje (wij) en op het springkussen (Robin) ons prima vermaakt.

Rond een uur of 7 terug gewandeld, groenten en brood gekocht voor het avondeten en op tijd naar bed gegaan.

René bleek later nog tot 2 uur in de weer te zijn geweest omdat de stekker van de stroomkabel defect was.

Stomorska, Šolta, dag 13. 5 augustus (dinsdag)

ligplaats aan de kade 136 kuna

We waren Vis nog niet beu, we hadden graag langer daar rondgekeken maar we lagen zo onrustig aan de kade dat het niet prettig meer was. Een nacht daar liggen kan prima, maar langer kan ik niet echt aanbevelen. Door de passerende boten (en de ferry!) is het water zo beweeglijk en nu kwam daar ook een toenemende N.W.-wind bij. Daardoor was het ook niet echt te doen om bijvoorbeeld naar Komiza te gaan, wat we wel graag hadden willen doen. Volgende keer beter. Op Vis zijn we in elk geval nog niet uitgekeken, maar de afgelegen en open ligging maken dat het niet altijd mogelijk is er te komen (of te blijven).

Dus om 12 uur uitgevaren met toenemende wind en golven en een slecht weerbericht voor de avond; het zou slecht weer worden aldus een zeiler naast ons.

Eenmaal goed buiten Vis bleek de zee inderdaad al behoorlijk pittig te zijn. In ieder geval buiten de comfortzone, maar met Lauren slapend in de autostoel binnen en Robin op ons bed gas open en doorbijten.

Na een uur aangekomen bij Palmižana waar we dachten zo de haven binnen te varen, het was tenslotte geen charterdag en we hebben een ACI vlag aan de stok die ons als lid een plek garandeert. Maar nee. Het haventje lag propvol maximaal bevlagde zeilboten en wij sloten ons aan bij de 8 reeds wachtende boten om een plek toegewezen te krijgen. Na een tijdje kwam een mannetje van de ACI aangevaren, gebaarde dat het vol was (joh) en voer weg. Eerst dachten we nog dat hij de boel ging regelen en boten een plek wijzen, maar in het kwartier erna kregen we sterk de indruk dat hij er vandoor was gegaan.

Inmiddels kwam er achter ons boot na boot bij en werd het dringen geblazen. Voordringen zelfs, in het geval van een zeilboot die dacht dat hij wel bij zijn vrienden mocht aansluiten die er eerder waren en een Zwitser in een groot motorjacht die het nodig vond zijn dikke kont er gewoon tussen te prakken. Het leek wel Koninginnedag op de Amsterdamse grachten, maar dan met grote boten. Een belachelijke situatie en één die we gauw gezien hadden. Vlag of niet, het werd later en het weer werd slechter en het zag er niet naar uit dat we binnen een uur konden aanleggen. Dus dan maar omkeren en een nieuw plan bedenken. Naar Hvar, Starigrad of Šolta? Gekozen voor Šolta en het woeste water weer op. Vanaf Vis gingen we nog met de golven mee, maar nu moesten we er voor een groot deel tegenin. We maakten klap na klap en Lauren werd wakker. Toen die onbedaarlijk ging krijsen heb ik haar uit de stoel gepakt en -voorzichtig tussen de bewegingen door- bij mij op bed genomen waar ook Robin lag. Lauren vond het duidelijk maar niks dat gestamp (en ik ook niet). Robin had steun aan haar knuffelkonijn die, volgens haar, wel erg bang was. Na een uur liggen, woelen, liedjes zingen en rozijntjes eten (die steeds vielen en kwijtraakten) kwamen we aan in het rustige water bij Šolta. René was doorweekt van de sproeiers die over de boot waren gewaaid en de kids en ik waren door elkaar geschud, evenals de kajuit. Alles wat niet heel erg vast zat lag elders of op de grond.

Nu ‘s avonds is de boot weer in orde en hebben de kinderen alweer heerlijk gezwommen hier bij het strandje. Die liggen uitgeteld in bed te slapen. De wind is krachtig en ook hier liggen we inmiddels te schommelen. Morgen maar eens kijken hoe het er dan voor staat.

Terzijde: vanavond gegeten bij konoba Stomorska. Geen aanrader. Vorig jaar ook al gegeten maar ik wist niet meer hoe we het toen vonden (totdat het eten voor onze neus stond). Daarom nu op schrift: niet meer eten daar!

Stomorska, Šolta, dag 14. 6 augustus (woensdag)

Rustige dag: vanmorgen na een laat ontbijt een wandeling gemaakt en een drankje gedaan in een strandtent aan de overkant van de baai, terwijl Robin in het water speelde en Lauren met steentjes op de kant. Prachtig plekje. ‘s Middags na een fijne siësta wat gegeten op de boot (wat worst, vis, kaas, olijfjes) en naar het strandje gegaan. Na het strand kinderen in de kuip in bad, badkleding in het badwater uitgespoeld en lekker gegeten bij “het restaurant met de vis”, volgens Robin.

Stomorska, Šolta, dag 15. 7 augustus (donderdag)

Eerste helft van de dag op de boot gehangen; de meegebrachte audioboeken van Jip en Janneke en Pluk van de Petteflet blijken (vooral bij Robin) een groot succes. Goed om te weten! Wat inkopen gedaan, geslapen (ik ook, slechte nacht gehad door onrustig weer o.a.) en nog even naar het strandje geweest.

Trogir, dag 16. 8 augustus (vrijdag)

ligplaats in de ACI marina 340 kuna

Note to self: niet tanken op vrijdag!

Rond het middaguur uitgevaren met het plan om te tanken bij Rogač, vervolgens de eilandjes onder de kust te bekijken en aanleggen in Vinisce. De hele baai bij Rogač lag vol boten die allemaal op een tankbeurt lagen te wachten. René begreep al gauw dat het charterzeilboten waren die allemaal afgetankt terug naar de thuishaven moesten. Ons niet gezien, hier wachten we niet op. Doorgevaren naar de baai van Vinisce in de veronderstelling een leuk dorpje te treffen en mogelijk daar te tanken. Het bleke vooral vakantiewoningen en van de steiger waar we aanlegden werden we verjaagd: dit was zíjn ligplek, liet de visser weten. Mensen die naast ons lagen en ook weg moesten lieten mopperend weten dat deze marina nu officieel gesloten was en weer illegaal (met drijvende kunststof steigers) in gebruik genomen. Maar goed, tanken konden we er toch niet dus weg dan maar.

Een dus nu in Trogir om hier morgen te tanken. We liggen fantastisch, in de ACI marina aan de steiger pal tegenover het fort. Vanmiddag nog vrijwel alleen, nu ligt alles hier vol met binnengekomen charterzeilboten. Morgen is het wisseldag, dan gaan de huidige mensen van boord, komen de schoonmakers de boten poetsen en daarna komen de nieuwe vakantiegangers. Die volgende week vrijdag allemaal weer moeten tanken voor ze de boot weer inleveren…

In de vroege avond naar de stad gewandeld, door de straatjes gelopen, het fort bezocht en lekker gegeten in de tuin van een mooi restaurant in een achterafsteegje.

Rogoznica, dag 17. 9 augustus (zaterdag)

Ligplaats aan de kade 208 kuna

Het tankstation bij Trogir bleek nog kleiner dan die bij Mali Losinj, dus hoewel het geen vrijdag was hebben we nog ongeveer 45 minuten “in de wachtrij” gelegen voor we diesel konden tanken. Getankt 230 liter. Meteen na het tanken weigerde de motor even en kwam de melding ‘water in fuel’. René zag bij het openen van de motorruimte water onderin staan, waarschijnlijk veroorzaakt door het schoonspuiten van de boot gisteren, dus een tijdje de bilge aan en toen was de melding ook weg.

Tochtje gemaakt naar Veli Dmeruk (sp?) en daar gezien dat de geplande marina zoals in de pilot van 2011 stond, niet was afgemaakt en er verder ook niet veel te zien en te doen was. Uiteindelijk gekozen voor Rogoznica, een dorp in een wijde baai met een voormalige militaire kazerne die half is ingestort en leeg staat.

We liggen aan de kade in het centrum; er is hier aan de overkant een grote marina (Frappa) maar de pilot was daar niet positief over, dus die hebben we -letterlijk vandaag- links laten liggen. Ligplek met water en stroom kost 208 kuna. We vallen met onze neus in de boter trouwens (of niet…), de straat hier wordt volgebouwd met stalletjes en een podium. Er is blijkbaar een feestje straks. Eerst maar een stukje wandelen en een hapje eten.

Kaprije, dag 18. 10 augustus (zondag)

En wat voor feest! De hele straat stond propvol mensen om te komen kijken naar het optreden van populaire volkszanger Jole, zeg maar de Jan Smit van Kroatie. Tot diep in de nacht ging het dorp uit zijn dak op de muziek van deze (toenemend als zingende, overigens) rasartiest. En de kinderen…. die sliepen overal doorgeen. Ongelooflijk. Thuis kan ik niet eens naar de wc zonder dat Lauren wakker wordt en hier, op nog geen 50 meter van een poppodium… snurk!

Vanmorgen was het al snel erg warm en door een slechte nachtrust waarschijnlijk, voelde de boot al snel veel te klein aan. De bende werd me ook teveel. Heb ik gisteren de hele kajuit opgeruimd, na een tijdje spelen hebben de kinderen alles weer overhoop getrokken. Kleding, beddengoed, speelkaarten óveral.

Zin om de boot ‘netjes’ vaarklaar te maken had ik dus niet, dus alles zo’n beetje lukraar in de kajuit gepropt en weggevaren.

Mooie toch gemaakt met twee slapende kinderen. Expres langzaam gevaren zodat ze lekker lang zouden kunnen doorslapen. Na een uur en halverwege Rogoznica/Kaprije een groep dolfijnen tegengekomen! Robin wakker gemaakt en samen uitgebreid ongeveer een half uur bij de groep blijven varen, met op een gegeven moment een dolfijn een tijdje vlak voor de punt. Hopelijk met de GoPro goed kunnen filmen.

Nu op Kaprije, een eiland met een leuk klein haventje, diepe baai en boeienveld. Heeft wel wat van Prvič, ook hier geen auto’s en een lome, slaperige sfeer. Overdag dan, ‘s avonds komt het tot leven en wordt er door de jeugd gespeeld, klinkt er muziek en worden er petanque wedstrijden gehouden. Vanmiddag hier bij het strandje heerlijk gezeten en vanavond speenvarken aan het spit gegeten. Ge-wel-dig. Het was heerlijk. Het is overigens duidelijk volop in ontwikkeling hier: nieuw grind bij het strand (daardoor is het nu dus een ondiep aflopend strand, ideaal voor kleine kinderen), (vakantie)woningen met een eigen stenen steiger en “privé zwembad” in zee. Over een paar jaar zou het hier best eens flink toeristisch kunnen zijn, maar nu is het hier opvallend rustig en voelt het authentiek aan. Hele fijne sfeer.

Kaprije, dag 19. 11 augustus (maandag)

Gisteren vrij snel besloten hier te blijven voor de dagen die ons nog resten. Een prima plek voor de laatste vakantiedagen voor we woensdag weer in Vodice moeten zijn. Vanmorgen na het ontbijt een bak koffie gedronken hier achter bij café/restaurant Neptune. Daarna spullen gepakt en met klapstoelen en al naar het strand gegaan. Daar heerlijk gezwommen en gezeten tot we honger kregen en de kinderen een beetje te lang in de zon hadden gezeten. Het plan was om op de boot te koken en warm te lunchen, maar onderweg trok een restaurantje zo erg dat we besloten daar risotto en spagetti te eten. Het was onverwacht goed en we hebben echt heerlijk gegeten daar, zelfs zo zeer dat we er vanavond ook zijn geweest. Doe maar decadent, haha! We waren laat terug op de boot, na 3 uur dus de kinderen (vooral Lauren) waren ontzettend klaar voor een slaapje. Lauren was snel vertrokken maar na 10 minuten bleek Robin haar helaas wakker te hebben gemaakt. Robin bij ons op bed gesommeerd en Lauren geprobeerd weer in te laten slapen, wat niet meer lukte. Zelfs niet na nog een fles pap (waar láát ze het?) en een poging in de maxi cosi. En Robin lag inmiddels wél op één oor natuurlijk…

Om 6 uur de kinderen in bad gedaan, de was gedaan en langzaam (omdat we na zo’n lunch nog niet echt honger hadden) rond half 8 naar het restaurant gelopen. De kinderen misdroegen zich allebei en zelfs concentreren op de menukaart was een uitdaging. Uiteindelijk maar iets besteld met het idee dat we er allemaal van konden eten (mosselen, mixed grill, salade en rijst) en geprobeerd rustig te eten, maar gezellig was het niet. Terug op de boot viel Lauren als een blok in slaap en Robin volgde een tijd later, omdat die nog niet zo’n slaap had.

Kaprije, dag 20. 12 augustus (dinsdag)

De hele dag was als een fenomenale afsluiting van een heerlijke vakantie. Na rustig wakker worden een bak koffie en ontbijt bij Neptune. Daar vriendelijke Vlamingen ontmoet die een week mee waren met de Nederlandse organisatie Amorgos om te leren zeilen. Thuis maar eens opzoeken. Wellicht interessant voor ons dat ze intensieve 3 daagse cursussen hebben.

Vervolgens heerlijk gezwommen aan het strand nadat Lauren geslapen had. ‘s Avonds de kinderen door een sopje gehaald, wij zelf gedoucht op het zwemplateau en op aanraden van onze tijdelijke buren een wandeling over het eiland gemaakt, naar de kerk en naar het prachtige uitzicht over de baaien met zonsondergang.

Eten deden we bij een kleine konoba in een zijstraatje en het was onvergetelijk. Een eethuisje met 3 grenen picknicktafels binnen, meer paste niet. De drank staat gewoon op tafel. We raakten direct aan de praat met de mede-eters want ja, als je zo dicht op elkaar zit en het is al gezellig… De eigenaresse is een uitgesproken figuur, wars van enige elegantie maar het gastvrije en humorvolle middelpunt in haar zaak. Een kaart was er bij enige navraag wel maar die werd niet gebruikt. Vanavond konden we vis krijgen, en direct werd een grote schaal verse vis (tandbaars?) op tafel gezet. Koteletten kon ook, zwarte risotto en salade. We kozen de vis en die werd buiten bereid in een speciaal grill-huisje waar iemand (haar zoon?) zich achter de kolen in het zweet werkte. Het was een geweldig laatste avondmaal (goed, één na laatste dan).

Terug op de boot de kinderen naar bed gebracht en een fles dessertwijn aan de buren gegeven, omdat we die zelf niet echt lekker vonden. Prompt aan boord uitgenodigd en daar nog een tijdje gezellig zitten praten en een paar wijntjes gedronken. Een dag met een strik erom.

Vodice, dag 21. 13 augustus (woensdag)

Vanmorgen op tijd opgestaan, de boot vaarklaar gemaakt, betaald (208 kuna p.d.) en met een flinke woei uit het noorden naar Vodice gevaren.

Na een broodje aan boord ging ik me klaarmaken voor het strand met de kinderen. René en ik staan even te praten en Lauren valt in de kuip van een bank, naast ons. Bloedneus, tand door haar lip op twee plaatsen… Met een natte doek was ze vrij snel weer gekalmeerd en wilde ze graag op pad (“Jeeee!”), dus gingen we maar, dikke lip en al.

Het strand van Vodice is niet mijn idee van een fijne bestemming, maar zo kon René wat technische dingen aan boord doen en de boot schoonmaken zonder dat de kinderen in de weg liepen. Het strand was vreselijk druk. Ligplekken waren de eerste kilometer schaars, mensen lagen met hun handdoekje zelfs op straat. Uiteindelijk in de schaduw van de dennenbomen een plekje gevonden bij een aflopend stukje zee, zodat de kinderen er goed in konden. Door de harde wind (die nog was toegenomen sinds we in Vodice hadden aangelegd) was de zee onstuimig maar we gingen er toch in. Lauren had het snel gezien dus wij eruit en een plekje dichterbij gevonden zodat ik Robin in de gaten kon houden die nog niet uit het water wilde. Helaas ging ze al snel op avontuur uit en liep ze langs de branding achter een ander meisje aan, te ver bij mij vandaan om me te zien of te horen. Met Lauren op de arm zou ik niet snel door het water naar haar toe kunnen lopen, over het strand was absoluut geen ruimte, dus Lauren dan maar even in de buggy vastgemaakt en bij de handdoek laten staan terwijl ik zo snel mogelijk Robin ging halen. De lol was er voor mij echt wel af dus kleren weer aan en over de toeristische boulevard terug gewandeld. Onderweg de kinderen nog getrakteerd op een gefrituurde spiraal aardappel. Ik snap de aantrekkingskracht van deze plek wel, overal snackkraampjes, ijsstalletjes, (lounge)bars met hangmatten of strandstoelen, kermisattracties en ander vermaak… maar zet mij maar liever op een rustig eiland, zoals er hier gelukkig velen zijn (Prvič! Kaprije! Šolta!). Terug in de haven met René erbij wat gedronken op het terras bij Leut en toen de boot het water uit ging ben ik met de kinderen naar de Konzum gelopen om wat liga/koekjes te kopen voor in het vliegtuig. Daarna lekker een warme, welverdiende douche genomen (René met Lauren en ik met Robin) en pizza gegeten. ‘s Avonds alle spullen uit de kajuit gehaald en terwijl René de bijboot opruimde heb ik binnen schoongemaakt. Kinderen naar bed gedaan en toen in de kuip alle tassen ingepakt.

Aalsmeer, 14 augustus, weer thuis (donderdag)

Na een korte nacht ging om 4:45 uur de wekker, net op tijd om de “laatste ronde” van het dancefeest in het dorp om 5:00 uur te horen.

De taxi kwam om 6:00 uur en bracht ons naar het vliegveld waar we even ontbeten met een kop koffie en een broodje. Voor de kinderen had ik melk en een banaan.

De vlucht naar huis verliep uitstekend. Beide kinderen gedroegen zich als om door een ringetje te halen, met Lauren die zelfs de laatste drie kwartier bij mij op school zat te slapen.

Bas haalde ons op van Schiphol en bracht ons thuis. Daar wachtte ons de waanzinnige weelde van de moestuin (Tomaten! Courgettes! Mais!) en terwijl wij buiten de tafel vol legden met verse oogst, genoten de kinderen binnen met hernieuwde dankbaarheid van al hun speelgoed en de enorme ruimte. Samen. Want samen spelen hebben ze goed geleerd deze vakantie!

Pas na een uitgebreide lunch met verse tomatensalade (om nog even in de vakantiesfeer te blijven) en nadat de kinderen allebei een welverdiend middagslaapje deden, brachten we de tassen naar binnen.

Wat een fijne thuiskomst en we kijken terug op een heerlijke vakantie.